Murat Göğebakan kimdir? Biyografisi

Acıyı hissettiren müzikleri ile dikkat çeken, kendini sevgi olarak tanıtan, 2014 yılında kansere yenik düşen Murat Göğebakan’ın hayat hikâyesidir…

“Bu hastalık sayesinde adam olacaksam, yanlışlarımdan ders alacaksam güzel ki kanser olmuşum.”

Bu cümleyi kanser olduktan sonra kurmuştu Murat Göğebakan. Tedavisi boyunca da metanetli kalıp sabır göstermiş, Hz. Eyyüb’ün hayatını araştırıp onun sabrını örnek almış, isyan etmektense inancına sığınmıştı…

Akabinde annesi Hatice Hanım ise şöyle demişti:

“Kanseri yendi de, ihaneti yenemedi.”

Çok büyük acıların akabinde sessiz kalmak gösterilen en büyük sabır olsa gerek. Murat Göğebakan’ın röportajlarını okudum, izledim. ‘Bunları konuşmaya gerek yok. Allah memnun etsin demek düşer bize.’ diyordu daima. Ve daima sabırdan, âlâ niyetten, hoşluktan bahsediyordu…

Biyografi boyunca daima müziklerini dinledim. Tekrar kaç müziğini biliyorum sanki derken, kendimi hepsine eşlik ederken buldum. Bu hoş insanların yazarken tanıdığım insanlara dönüşme, beni de dönüştürme hallerini çok seviyorum. Müziklerini dinlerken acıyı hissetmemek mümkün olmuyor ya hani, Murat Göğebakan biyografisi yazmak da pek mümkün değilmiş.

Fonda en çok ‘Kalbim Yaralı’ vardı yazım boyunca. Sizin kulağınıza Murat Göğebakan deyince en çok hangi müzik çalınıyor?

Çocukluğu

Murat, 10 Ekim 1968’de, Adana’da, Hatice ve Hasan Göğebakan çiftinin çocukları olarak dünyaya geldi. Annesi Hatice Hanım, babası Hasan Beyefendi ile evlendiğinde şimdi 16’sındaydı. Ve Murat doğduğunda da 17…

Hatice Hanım, evlendikten çabucak sonra bir apandisit sorunu yaşamış ve ameliyat olmuştu. Ameliyattan çabucak sonra da gebe olduğunu öğrendi. Fakat ameliyat sırasında verilen narkoz, çekilen sinemalar sebebiyle Hatice Hanım’ın bebeği engelli doğabilirdi. Eşi de, kayınvalidesi de, ‘Ne doğarsa Rabbime sığınıyoruz’ diyorlardı. Onların takviyesi gencecik Hatice Hanım’a da cüret vermişti. Ve böylelikle Murat dünyaya geldi.

Hatice Hanım yıllar sonra verdiği bir röportajda bugünleri anlatırken şöyle demişti:

“Murat doğduğunda dünya hoşu 4 kilo bir bebekti.”

Şimdilik her şey yolunda görünüyordu. Murat 4 aylık bir bebek olduğunda babası, askere gitti. Ve birinci adımlarını atmaya başladığında sağ ayağında bir sakatlık olduğunu öğrendiler. Hatice Hanım, Adana’daki tüm tabipleri gezdi, yetmedi. Sonra Türkiye genelinde alanında yeterli hekimlerin izini sürdü. Fakat daima tıpkı karşılığı alıyordu:

“Ayağı ne uzun ne kısa, doğuştan olduğu için bir şey yapamayız.”

Murat’ın sağ ayağının aşık kemiği olağandan küçüktü. Yürüyebiliyordu; fakat sekiyordu.

Türkiye’de derman bulamayınca yurt dışında tahlil aramaya başladı. 1970’te Almanya’ya gidişini şöyle anlatıyordu Hatice Hanım:

“Kocam olmadan oğlumla tek başıma Almanya’ya gittim. Burada hem çalışıp hem de oğlumun ayağı için derman aramaya başladım. 4 ay sonra kocamı Almanya’ya istedim. Lakin oğluma bir deva bulamadık. Almanya’daki hekimler da Türk hekimlerin söylediğini söyledi. Spor ve yüzme önerdiler Murat onları yaptı. Lakin bu kadar oldu.”

“… Uzun yıllar boyunca babaannemlerde kaldım. Annem ve babamı hatırladığım kadarıyla birinci sefer beş yaşımdayken gördüm. Çok uzun yıllar hem de tahminen onlara en çok muhtaçlık duyduğum yaşlarda farklı kalmış olsam da onlardan, ben onları çok seviyorum.”

Murat, çok arkadaş canlısı ve içinde dayanılmaz sevgi yumağı taşıyan bir çocuktu. Aslında hiperaktifti; lakin bir yandan da epey içine kapanıktı. Babaannesi ve dedesi ile büyüyen bir çocuk olarak daima dedesini örnek aldı. Yıllar sonra bir röportajında şöyle demişti:

“Ben dedem üzere olmaya çalışıyorum.”

Murat, ayrıyeten Osmanlı alimlerinden Molla Gürani’nin ikinci nesil torunuydu. Molla Vakkas’ın kızı, annesi ve kendisi. Bu durumu hayatında bir ayrıcalık olarak yaşamadı; lakin bir yandan da daha otokontrollü yaşamasına vesile olduğunu açıklamıştı. Küçükken dini inançları kuvvetli olan bir çocuk olarak yetiştirilen Murat, hayatında karşısına çıkan her şeyde inancı ile hareket etti…

Eğitim hayatı

Murat 7 yaşına dek Adana-Almanya ortasında süren çocukluğunun akabinde ilkokula Adana’da başladı. Ortaokul ve liseyi de burada tamamladı. Müziğe ilgili bir çocuktu. 1986’da, Hacettepe Üniversitesi Ankara Devlet Konservatuarı’na kaydoldu. Eğitiminin akabinde Çukurova Üniversitesi’nde öğretim vazifelisi olarak çalışmaya başladı.

Murat, bu yıllarda bir yandan da dergâh eğitimleri alıyor ve gitar dersleri veriyordu. Yıllar sonra ‘Kadiri tarikatındanım; Abdülkadir Geylani hazretlerinin tatikatındanım.’ diye bir açıklama yaparken, çocukluk yıllarında dergaha gitmeye başlamasını çok sevdiğini de söylüyordu. Bar çalışmaları da yaptı. 1995’te hayallerini gerçekleştirmek için İstanbul’un yolunu tutana dek Adana’da yaşadı…

Birinci evliliği

Murat’ı, üniversiteden mezun olup da Çukurova Üniversitesi’nde işe başladığı sırada annesinin ablasının kızıyla evlendirdiler. Bu evlilikten Bülent ismini verdikleri bir oğulları oldu. Bir yandan da fikir ayrılığındaydılar, anlaşamıyorlardı.

1994’te boşandılar.

Hayallerin peşinde İstanbul yolları

Murat, 1995’te yepisyeni bir hayatın hayali ile müziğinin peşinden İstanbul’a gitti. Hiçbir şey kolay olmadı; lakin yolunda şöhret de vardı. 90’ların en kıymetli müzik adamlarından Hilmi Topaloğlu ile yolları kesişmişti.

Topaloğlu’nun sahibi olduğu İtibar Müzik, Murat’a albüm yapmayı teklif etmişti. Burası ünlüler geçidiydi. Mustafa Sandal’dan Özcan Deniz’e, Seda Sayan’dan Mahsun Kırmızıgül’e pek çok isim buradaydı. Bu isimlerin yanında Rock müzik dendiğinde akla gelen tek isim de Haluk Levent idi ve hayli güçlü bir isimdi. İşte bu türlü bir devirde 1997’de, Murat Göğebakan, büyük bir çıkış yaptığı birinci albümü ‘Ben Sana Aşık Oldum’ albümünü çıkardı. Albümden klip çektiği ‘Ben Sana Aşık Oldum’, ‘Öyle ki Hasretimsin’, ‘Kara Gözlüm’ müzikleri ile kısa vakitte lisanlara pelesenk olacak bu albüm, çok sevilmişti. Sahiden de kolay olmamıştı; fakat olmuştu işte. Murat Göğebakan daha birinci albümünden parladı ve artık Türkiye tarafından tanınan özel isimlerden biriydi…

Bir sonraki yıla varırken devrin müzik alanında belirleyici kanalı Kral TV tarafından düzenlenen Kral TV Görüntü Müzik Ödülleri’nde, ‘Yılın Şarkısı’, ‘En Uygun Söz’, ‘En Âlâ Beste’, ‘En Uygun Rock’ ve ‘En Uygun Çıkışı Yapan’ kategorilerinde adaydı. Murat Göğebakan o gece ‘En Uygun Çıkış Yapan Erkek Sanatçı’ oldu. Üstelik Feridun Düzağaç, Alişan, Metin Arolat, Rober Hatemo üzere isimleri de geride bırakmıştı.

Artık o paylaşılamayan isimlerden biriydi. Bir sonraki albüm için çalışmalara başlayacaktı ki, Hilmi Topaloğlu ve ortaklarıyla yaşadığı sorunlardan sonra 1998’de, devrin birçok ünlü müzikçisinin da içinde bulunduğu Sindoma Müzik ile mutabakat yaptı. Burada birinci yıl ‘Sen Rahatına Bak’ ismini verdiği albümü çıkardı. Bu denli sorunun gölgesinde çıkan bu albüm birincisi kadar ses getirmemişti. Fakat yeniden de o hala sevilen bir isimdi. Ömer Faruk Sorak’ın direktörlüğünde çekilen ‘Unutur muyum Seni’ ve ‘Kara Sevda’ kliplerinin akabinde satış grafiği birinci albümü yakalamasa da yükselmişti…

Ve Murat Göğebakan albümleri için çalışmaya, müzikler üretmeye devam etti…

17 Ağustos’tan sonra

Murat, Mayıs 1999’da aranjörlüğünü Ahmet Koç’un üstlendiği ‘Tek Hatam Seni Sevmekmiş’ isimli albümünü çıkarmıştı. ‘Anlasana’ müziğine bir klip çekti ve çok sevildi. Akabinde ‘Göç’ müziğine bir klip çekildi ve bu müziğin da müzik listelerinde bir patlama yapması bekleniyordu. Lakin klipin yayınından iki gün sonra 17 Ağustos’ta Türkiye’yi sarsan ve yaraları hiç unutulmayacak o zelzele yaşandı. Kayıplarımızın yaşandığı, tüm Türkiye’yi yasa boğan bu sarsıntı ile müzik dünyası da bir sessizliğe büründü. Klipinden umduğunu bulamayan Murat, Aralık ayında ‘Malabadi Köprüsü’ müziğine bir klip çekti. Lakin o da yalnızca bir sonraki albüme giden yolda bir adımdı. Kimsenin o denli pek bir şeyi sevmeye ya da parlatmaya mecali yoktu…

Güç günler zelzelenin akabinde Murat Göğebakan’ın hayatında devam etti. Toplumun yaşadığı zorluk bakiydi. Murat’ın hayatında da işte bu zorlukların izleri vardı. Kendisinin de müzik şirketi Sindoma’nın da umduğu muvaffakiyete ulaşılamamıştı. Sonra Sindoma’yı bir telaş aldı. Bir sonraki albüm üzerine dayanılmaz bir baskı yaratmıştı. O denli ki 20 gün üzere kısacık bir müddette albümün hazırlanmasını sağlamıştı. Her zamanki aranjörü Ahmet Koç yerine, Yıldıray Gürgen ile çalışıldı. Gürgen, Haluk Levent’in dışında daha çok arabesk müzikçilerle çalışıyordu. Haliyle bu albümün soundu farklıydı. Kulağa çalınan melodi daha sertti. Birinci klip ‘Merhaba’ya çekildi. Aslında sevilmişti. Lakin bundan sonrası için Murat’ın hayatında şanssız adımlar vardı…

Bir sonraki klipi oğlu Bülent ile birlikte ‘Yeminin mi Var’ müziğine çekti. Lakin bu kere de klipin yayına çıktığı gün KRAL TV, müzik şirketi ile uyuşmazlıklara düştü. 3 ay kadar yalnızca birkaç müzik şirketi dışındaki müzikçilerin yapıtlarına yayınında yer vermedi. KRAL TV’de yaşanan bu kriz, Murat Göğebakan’ın hayatında bir diğer sarsıntı tesiri yaratmıştı.

Eşi Sema Bekmez ile

Tekrar evlendi

Murat, Sema (Bekmez) ile tanıştığında ailesine onu ne kadar çok sevdiğini anlatıyordu daima. Nihayet 2000’de evlendiler. Lakin bu evliliğin sonu yeterli bitmedi. Murat, hayatının en ağır acılarından birini deneyim etti…

Her şey yolunda gidiyor üzere görünse de, bir anda her şey değişti. 2009’da Murat’a koyulan kanser teşhisinin akabinde süreç çok süratli ilerledi. Sema, Murat’a ihanet etmişti ve Murat, bunu hasta yatağında öğrenmişti. ,

Tedavi sürecinin akabinde 2011’de boşandılar…

Derin bir sessizlik sonrası büyük parlama

Murat, üst üste gelen şanssızlıkların akabinde Sindoma Müzik ile yollarını ayırdı. Birkaç ay sonra da şirket aslında kapandı. Neredeyse isminin unutulmaya yüz tuttuğu bir periyot içinde yaşıyordu. Alışılmış müzikten vazgeçemezdi. Kısa bir periyot barlarda müzik söyledi. Bir yandan da yeni albümü için çalışıyordu. Albüm için ‘Gece Yolcuları’ kümesi ile anlaşmıştı. Bir yandan da Cem Karaca, Ahmet Koç, Bora Ayanoğlu üzere özel isimlerle görüşmeler yapıyordu. Bu albümün dikkat çekeceğine, bu sessizliğin silineceğine inanıyordu. Bir yandan da hala müzik şirketine karar verememişti. Hala arayıştaydı…

2002’de nihayet piyasaya sürülen albümünü Ali Özbir’in sahibi olduğu Özbir Müzik Yapım’dan çıkardı. ‘Ayyüzlüm’ isimli albümü ile Murat Göğebakan, mesleğinin en parlak periyodunu yaşadı. Hafızalardan silinmeyecek, ülkece ezber edeceğimiz müzikler bu albümdeydi. Ayyüzlüm müziğinin kelamlarını Ömer Faruk Güney, Bora Ayanoğlu’nun kıymetli eseri ‘Yunus’un üzerine yazmıştı. Bu müzik, işte patlaması beklenen ve patlayan o müzik oldu. Onunla birlikte tekrar bu albümde ‘Vazgeçilmiyor’ müziğine da klip çekildi. Lakin klip çekilmeyen ‘Namus Belası’, ‘Turnalar’, ‘Bugün’, ‘Keşke Tanımasaydım Seni’ de radyolarda daima çalıyordu ve albümün sevilen müziklerinden oldular.

Artık Murat Göğebakan her yerdeydi. Gece Yolcuları ile birlikte yurt içinde yurt dışında pek çok konser verdiler. Tam sessizliğe gömülmüşken, parlayan bir çığlıkla geri dönmüştü. O, ‘Neredesin Ayyüzlüm?’ diye seslendikçe, daha çok sevildi.

Bu albüm, Murat Göğebakan’ın yine doğuşuydu.

2003’e geldiğimizde ‘Ayyüzlüm’ün yarattığı tesir devam ediyordu. Bu albüm, Türkiye’nin en büyük müzik ödüllerinden biri olan MÜYAP merasiminde Murat Göğebakan’a ‘En Çok Satan Albüm Ödülü’nü getirdi. Konserlerine devam etti; lakin bu süreçte Gece Yolcuları ile yollarını ayırdı. Tekrar Öz-bir Müzik ile yeni albümü için çalışmalara başladı…

Ve Kalbim Yaralı…

Murat, 2004’te bir diğer lisanlara pelesenk albüme imza attı: ‘Yaralı’. Aslında tekrar bir talihsizlik evresindeydi; müzik şirketi ile bir uyuşmazlığa düşmüşlerdi. Bu albümde yalnızca ‘Yaralı’ için klip çekildi. Albüm, tek kliple kalsa da sesini duyurmuştu. Pek çok Rockçuyu geride bıraktı ve harikulade sattı. Murat Göğebakan, bu yıl da tepedeki isimlerden biriydi.

Evet, tek kliple kalmıştı; fakat albümdeki ‘Karanfil Kokan Yarim’, ‘Diğer Yarım’, ‘Ölmeye Geldim’, ‘2023’ müzikleri da radyolarda bol bol çaldı. Ve verdiği konserlerle de sesini parlatmıştı…

Bir yandan da yeni albüm için çalışmalıydı alışılmış. Sevilen bir isimdi. Esasen kendisine de ‘Sevgi Adamı’ lakabını takmıştı ve sevenleri ona ‘Ağabey’ diye hitap ediyor, onu Sevgi Adamı olarak kabul ediyorlardı. Fakat gel gör ki, müzik şirketleri ile daima sıkıntılar yaşıyordu. Artık tekrar bir müzik şirketi arayışına geçmektense kendi şirketini kurdu ve albüm çalışmalarını o denli yürüttü. Murat Göğebakan’ın ‘Sana Olan Aşkım Şahit’ ismini verdiği albümü, Mediaworx Production etiketi ile çıktı. 2010’da Çınar Müzik ile başlayana dek kendi şirketi ile devam etti. Birinci klip de tekrar albümün ismini alan bu müziğe çekildi. Nitekim çok sevilmişti…

Akabinde ‘Gözleri Deniz Kokan Yarim’ müziğine bir klip çekildi. Bu klipte eşi Sema Hanım ile kamera karşısındaydı. Ve yeniden bu süreçte ‘Hasan’dan Olma Hatice’den Doğma’ ismini verdiği otobiyografik kitabını çıkardı.

2007’de, ‘Sevgiliye’ ismini verdiği albümünü çıkardı. Bu albümde Barış Manço’nun en sevilen müziklerinden ‘Gülpembe’ye, Yeliz’in lisanlara pelesenk müziği ‘Bu Ne Dünya Kardeşim’e de yer verdi. ‘Güz Yaprakları’ isimli müziğe bir klip çekildi; lakin başka albümlerinde yarattığı tesire burada ulaşamamıştı. Çekilen tek kliple bu albümü bir kenara bıraktı ve yeni albümün çalışmalarına başladı. Bir yandan da artık efsaneleşen müziklerinden biri ‘Ben Sana Aşık Oldum’u, ‘I Feel in Love’ ismiyle İngilizce söyleyerek müzik seyahatine farklı bir renk kattı…

Kansere yakalandı

Murat Göğebakan, Mayıs 2009’da uzun müddettir gripti ve bir türlü iyileşemiyordu. Bir gün apandisitinin patladığını zannettiği dayanılmaz bir acıyla hastaneye gitti. Lakin bu ne kolay bir gripti ne de apandisti patlamıştı. Bedeninde bir şeyler aykırı gidiyordu. Kan kıymetleri değişik seyrediyordu. Yapılan tetkikler sonucunda ise, ona lösemi teşhisi kondu. Kanser, apandisiti tetiklemiş, onu hastaneye sürüklemişti.

Teşhisini en son kendisi öğrendi. Ancak kimse ona söyleyecek cüreti de bulamıyordu. Bir şeylerin zıt gittiğini anlayan Murat, neler olduğunu tabibinden öğrenmek istedi. Hekimi, lösemi olduğunu, kemoterapinin karşılık vermemesi durumunda bir haftalık ömrünün kalacağını söyledi. O anı bir röportajında şöyle anlatıyordu:

“… Bana kemoterapinin cevap vermemesi halinde bir haftalık ömrüm kaldığını söyledi. Ben de doktora ‘Eyvallah!’ dedim. Hekim rahatlığım karşısında şaşırmıştı. “Allah verdi Allah alır dedim doğmuşsam gideceğim.” dedim. Benim inancım var. Bu mevzuda radikalim. İtikadım sağlam. Ben hususta tarafım. Bunun için de çizgilerimi yıllar evvel koymuşum.”

Evet, hastalığı ilerlemişti ve hastaneye yatarak ağır bir tedavi sürecine başlandı. Bu uzun ve şiddetli bir seçti. Hastanede 7 ay kaldı. Ve bu süreci de tekrar kendi kelamlarından aktarmak gerekirse şöyle açıklıyordu:

“Hastanede kaldığım 7 ay içerisinde yedi günde bir seansa giriyordum. Sonra öteki işlerimle uğraşıyordum. Öğlen akşam bütün günümü teslimiyet içerisinde, lakin yılmadan daima çalışarak değerlendiriyordum. Günde 10 saat gitar çalışıyordum. Yaşadıklarımı yazdım. Zira mevt vadisinden geçerken, diz kapaklarına kadar kan içindesin. Nasıl yazmazsın ki! Allah, beşere kaldıramayacağı yükü vermez. Ben yaşadıklarımın yalnızca küçük bir kısmını dışa vurdum. Anlatmadığım birçok şey var.”

Tam bir teslimiyetle tedavisini sürdürmüştü. Bu hastalıktan 50 beste ile çıktı. Her sabah namazını kılıp dua etti. Teslimiyeti en büyük motivasyonu oldu.

Tedaviyi sabırla aştı

Tedavi sürecini üretken geçirmeye çalışmıştı; lakin fizikî acıların yanında öbür büyük acılar da yaşıyordu. Ve sabretmeyi seçti. Sabırla her şeyin üstesinden geleceğine inanıyor ve bunu lisanından düşürmüyordu. ‘Allah beşere Hz. Eyyüb sabrı versin.’ diyordu. Ve hayatını araştırdı Hz. Eyyüb’ün. Sabrı işte bu noktada sindirdi. Rivayete nazaran insan ölüp Allah’ın huzuruna çıkıp ‘Benim şöyle derdim vardı. Şunlar oldu. Çok acılar çektim…’ diye anlatmaya başladığında, Allah sorarmış: ‘Eyyüb kadar mı çektin?’ dermiş. Bu bilgileri okudukça, acısına sabretmek daha mümkün geldi. Sabrının üzerinden vakit geçip de bir röportaj verdiğinde şu soru geldi:

“Murat Göğebakan Eyyüb kadar çekti mi pekala?”

Karşılığında ise hala sabrını perçinliyordu:

“Yok… Palavra söylerim o vakit. Ben Eyyüb’ün binde birini çekmemişimdir. Zira onun üzerine kurtlar düştü. Benim yalnızca morardı.”

O denli ki Murat kendi sabrını aşmış, moral verilmesi gerekirken etrafına moral veren birine dönüşmüştü bu süreçte. Babası ile bir anını şöyle anlatmıştı:

“En makûs vakitlerdi. 9 saat ateşimi düşürememişlerdi. En sonunda küvete sıcak buz koydular. Hiç bilmezdim sıcak buzu. Bedenimin değdiği yer yanıyordu. Ertesi gün babam ayağımı bacağımı gördü. Mosmor, kan toplamıştı. Oturduğu yerde ağlamaya başladı. Ben babamı teskin ediyordum. ‘Bunlar olacak sabretmemiz gerekiyor.’ diye ona moral versem de babam elini açıp, “Yarabbim, bana evladımın acısını gösterme!’ diye dua etmişti…”

Sabrı ve fark ettikleri konusunda o kadar doymuş hissediyordu ki, şöyle demişti:

“Bu hastalık sayesinde adam olacaksam, kusurlarımdan ders alacaksam yeterli ki kanser olmuşum.”

Elbette onun da gardının düştüğü anlar vardı. Yazdığı 50 müziğin her bir notası için bir gözyaşı akıttığını da itiraf ediyordu. Yalnızca hastalığı değildi onu düşündüren. Onca vakit hastanede geçen süreç, birebir vakitte para demekti. Sıhhat sigortası masrafları karşılasa da, bir yandan sabit masraflar de vardı ve çalışmadığı için borçları birikti. Tekrar bir röportajında ‘O borçlar artık çalışarak ödenecek.’ diyordu ve çocukluğundan bir anısını paylaşıyordu:

“Hiç unutmuyorum, çocuktum. O vakit babamın 1 milyon borcu vardı. Çok büyük para! Ayın birinde ödenecek, çocuk halimle babama dedim ki: ‘Baba nasıl ödeyeceğiz?’ Dedi ki bana: ‘Ödemeye niyetin var mı?’ ‘Var tabii!’ dedim. ‘O vakit Allah verir.’ dedi.”

Tedavi sonrasında ilgilendiği bir diğer husus ise, kanser hakkında toplumsal şuur oluşturmak oldu.

Şöyle diyordu:

“Ne yazık ki ülkemizde bu tehlikeyi yaşayan ya da bununla karşı karşıya kalan birçok insan var. Bu sebeple toplumsal şuur oluşturulmalı. Beşerler bu tehlikelere karşı çaba etmeli. İnsan inanırsa başaramayacağı hiçbir şey yok.”

Sıhhat durumu ile ilgili bildirilerinin yanında toplumsal iletileri da basında ilgi çekiyordu. Ve kendini cesurca eleştiriyordu ve ‘Tokat yedim.’ diyordu. Bu hastalığı parası olmasa yenmesinin neredeyse imkansız olduğunu fark etmişti. Bir röportajında gelen ‘Kendinizi cesurca eleştiriyorsunuz. Yanlışlar neydi?’ sorusunu şöyle yanıtlamıştı:

Ve onu üzen, sabra sevk eden bir başka acısı ise, ihanetti…

(Babası Hasan Göğebakan ve annesi Hatice Göğebakan)

Kanseri yendi, ihaneti yenemedi

Murat, 7 aylık bir tedavinin akabinde kanserle savaşını yenmişti. Çabucak albüm çalışmalarına da başladı. Hastanede de zati daima üretmişti. 2011’de ‘Aşıklar Yolu’ albümünü çıkardı. Bu yılın sonunda yeni bir albüm daha çıkarmak için suratı kesmeden çalışmaya devam etti. Bir yandan birikmiş borçları da ödemesi gerekiyordu, bir yandan da bu türlü çok çalışmak birtakım acıları düşünmesine mani oluyordu tahminen. Mart 2012’de, ‘Aşkın Gözyaşları’ ismini verdiği albümünü çıkardı.

Bu defa aşk her notada daha baskındı. Zira Murat, eşi Sema’nın ona hasta yatağında ettiği ihaneti unutamıyordu. Ve 2013’te kanseri tekrarladığında, galiba bu sefer eskisi kadar güçlü değildi.

Annesi verdiği bir röportajda şöyle demişti:

“Oğulum kanseri yendi lakin çok sevdiği eşinin yaptığına çok üzülmüştü. Bir de çok borcu vardı. Bankalara her yere borcu vardı. Yaklaşık 350 bin lira olan borucunu ödemek için çok gayret etti. Kardeşlerinden para aldı, kendi çalıştı ve borcunu ödedi. Lakin bu müddet içinde çok yıprandı çok üzüldü. Bu nedenle hastalık geçtiğimiz yıl tekrarladı. Bu sefer oğlum hastalığı yenemeyerek hayat gayretini kaybetti.”

Tekrar de son ana kadar çalışmaktan ve sabrından vazgeçmemişti. 2014’te, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan için ‘Uzun Adam’ müziğini besteledi ve söyledi. Erdoğan ile ortalarında doğan dostluk, son vazifede de devam etti…

(Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Murat Göğebakan cenazesinde)

Murat Göğebakan öldü

2010’da yendiği kanser, maalesef 2013’te tekrar nüksetti. Bu defa ruhu da, bünyesi de bir evvelki üzere güçlü değildi. Yeniden bir tedavi sürecine başlamıştı. Lakin 24 Temmuz 2014’te rahatsızlanarak hastaneye kaldırıldı ve bu defa yalnızca bir hafta dayanabildi.

Murat Göğebakan, 31 Temmuz 2014’te fani dünyaya gözlerini kapadı.

Ailesine Adana’ya gömülmek istediğini söylemişti. Fatih Camii’nde kılınan namazın akabinde cenazesi Adana’da, Sarıçam’daki Buruk Mezarlığı’na defnedildi…

Soluksuz müzikleri, acılara sabrı, daima gözyaşları ile suladığı notaları ile bir Murat Göğebakan geçti bu dünyadan…

Âlâ ki…

Damla Karakuş

[email protected]

Not:

Biyografisini okumak istediğiniz şahısları lütfen bizimle paylaşın.

Instagram: