Acemi Dergi Okurları, bu makalemizde sizlere Erol Evgin Kimdir?, Erol Evgin nereli?, Erol Evgin kaç yaşında?, Erol Evgin nerede oturuyor?, Erol Evgin evi nerede? , Erol Evgin Evli mi? , Erol Evgin hangi Burç’u ne? Erol Evgin Sevgilisi kim ? , Erol Evgin Telefon numarası , Erol Evgin twitter hesabı, Erol Evgin ne iş yapıyor ,Erol Evgin instagram hesabı gibi Erol Evgin ile ilgili geniş bir şekilde bilgileri siz kıymetli okurlarımıza vererek Erol Evgin hayatı ile ilgili birden çok bilgiyi sizlere aktaracağız.
Meskenlerin ışıkları bir bir yanarken, ne çok yol almış, ne çok müzik söylemişken hala gençliğiyle göz dolduran, ölümsüz müziklerin sesi Erol Evgin’in hayat hikayesidir…
Hani bu türlü biyografiye başlarken diyorum ya, “Siz en çok hangi müziğini seviyorsunuz?” diye. Yok, bu sefer karar veremedim. Yazarken de fark ettim ki, öylesine yaşanmış, öylesine gerçek ki her bir şarkı… Hele Çiğdem Talu ve Melih Kibar ile enfes bir üçlü olup birbirlerini tamamladıkları dönemler… İnsan, “Ne olurdu, bir müzik daha yapacak vakitleri olsaymış…” demekten alamıyor kendini değil mi?
Fonda, “Gel de Bana Sor” var artık. “İşte O denli Bir Şey” var, “Sevdan Olmasa” var… Siz de fona bir Erol Evgin müziği alın da başlayalım haydi. Bazen çekilmiyor hayat nitekim sevda olmasa, ah bu müzikler olmasa…
İşte o denli bir şey…
Âlâ ki doğdun Erol Evgin…
Çocukluğu
Erol, 16 Nisan 1947’de, İstanbul, Moda’da, Naciye ve Cevdet Evgin çiftinin beş çocuğundan dördüncüsü olarak dünyaya geldi. Ailesi bir kız çocukları olsun çok istiyordu. Erol da varlığını bu duruma borçlu olduğunu yıllar sonra verdiği bir röportajda, muzip bir lisanla aktaracaktı.
Erol’un çocuk yaşlarından beri hayali bir ses sanatkarı olmaktı. 3-5 yaşlarında başlamıştı bu hayal. Tangolar hayallerini o denli hoş süslüyordu ki, bu sesi bölen klasik bir Anadolu ailesinden gelen ve onu yaşatmanın hevesinde olan babası olacaktı. Cevdet Beyefendi, tahminen oğlunun bu heveslerini başta bir çocuksu hal olarak kıymetlendirdi; lakin yeniden de “Bileğinde bir altın bileziğin olsun evladım” kıymetinden hiç uzaklaşmadı. Annesi ise, kendisinin tarifiyle çok şefkatli, hiç eleştirmeyen bir bayandı. Erol, babasının gönlünü kazanırken, hayallerinin de peşinden gitmenin bir yolunu bulacaktı elbet…
Eğitim hayatı
Erol, liseyi İstanbul Erkek Lisesi’nde tamamladıktan sonra, babasının istekleri ortasından birini seçmeye hazırlanmıştı bile. Kalbinin ve aklının en pak köşesinde koruma etti müziği. Bunun yanında da doktorluk, mühendislik, mimarlık, avukatlık üzere pek çok altın bilezik bedeli gören meslek ortasından mimarlığı seçti. (Mimar Sinan Üniversitesi) Devlet Hoş Sanatlar Akademisi Yüksek Mimarlık Bölümü’nü kazandı.
Kendisine en yakın bu mesleği görmüştü. Nihayetin de o da bir sanattı. Yıllar sonra konuk olduğu bir televizyon programında hayatından bahsederken, mimarlığı şöyle tanımlayacaktı: “’Susmuş bir musiki’ derler mimarlık için. Benzeri yanları vardır müzikle mimarlığın. Ve mimarlığı seçtim”.
Erol, mimarlığı yalnızca seçmemiş, başarılı bir eğitim hayatından sonra, okulda akademisyen olarak da kalmıştı. Ancak yeniden şöyle bir cümlesi vardı ki programda, aslında bir insanın hayal kurmaya görsün, gönlüne kelam geçiremeyişini özetliyordu: “Sonra hatta asistan oldum, üniversitede öğretim vazifelisi olarak kaldım. Lakin müzikler o kadar ısrarla çağırdı ki beni…”
Bir röportajında ise, seçtiği mesleğin, hayaline tesirinden mutlu olduğu yanları şöyle anlatıyordu: “…Ben de müzik okumadım, mimarlık okudum ailemi memnun etmek için, lakin sonradan mesleğimi çok sevdim. Estetik kavramını dayanılmaz öğrenirsiniz, neden sonuç ilgisini de net biçimde ortaya koyan bir meslektir. Ben de bunu müziğe taşıdım. Örnek yok, ekol yok, okul yok, o yüzden mimarlıktan çok faydalandım”.
Müzik mesleği başlarken
Müziğin ona seslenişine kayıtsız kalamamış, çocuk kalbinin sesiyle birleşince de her şey bir şölene dönüşmüştü. Şu dünyada bir insanın çocuk yaşlarından beri kurduğu hayalin gerçekleşmesinden öbür sayılabilecek muadil hoşlukların sayısı çok az olmalıydı…
Birinci müziği “Eski Günler”di. 1969’ta birinci 45’liği, “Sen-Eski Günler” çıkmıştı. Sesi hoştu; lakin dışarıdan bakıldığında bilinen bir “ünlü” profili yoktu. Gri kadro elbiseleri ve kravatı ile “Senden star olmaz, boşuna uğraşma” tenkitlerine kulaklarını tıkıyordu. Elbette çok morali bozuluyordu; lakin düzgün ki de bu kelamları kulak arkası edebiliyordu…
Bir vakit sonra Erol, dezavantaj olan bu durumu, avantaja dönüştürdü. Kendini, insanlara olduğu üzere sevdirmeyi başarmıştı. Yıllar sonra verdiği bir röportajında sevilişini şöyle açıklayacaktı: “Beşerler beni o denli sevdiler. Ailelerin müzikçisi oldum. Kızlarına aradıkları düzgün damat adayı modeli üzere. Bunu isteyerek yapmadım, zati tipim öyle”. Ünlü olmaktan çok işini yapmaya odaklanmıştı. Nasıl olsa şöhretin gelip kendisini bulacağına inancı tamdı…
Eski Günler, şenlik birincisi bir müzik olan “Canzone per te” müziğinin üzerine Türkçe kelamlar yazılmış haliydi. Erol, kendisi yazmıştı kelamları. Bir kelam müellifiyle çalışmıyordu. Buna biçtiği çocuksu sebebi de yeniden konuk olduğu televizyon programında şöyle açıklayacaktı: “’Bir müzik kelamı müellifi, bana bir kelam verir, ben de onu beğenmezsem nasıl reddederim’ diye çocukça bir şeyle kendim yazdım 6-7 yıl müziklerimi. Çiğdem ile tanışana kadar…”
Erol Evgin evlendi
Erol, kendisi üzere Yüksek Mimar olan Emel ile 28 Şubat 1973’te evlendi. Bu evlilik onlara, Elvan ve Murat ismini verdikleri iki çocuk getirdi.
Daha sonra Erol, Ozan ve Eren isimli torunları da katılacaktı aileye…
Türk Popunda efsane üçlü
Her şey planlanmış üzere ilerlemişti adeta. Erol Evgin, Çiğdem Talu ve Melih Kibar ile bir ortaya gelmişti. (Melih Kibar biyografisi yazarken bilhassa Çiğdem Talu ile aşkları üzerine anlatmıştım ilahi buluşmalarını…) Gerçek şöhret, enfes müzik, üçü bir ortaya geldiğinde başlamıştı.
Evvel Çiğdem Talu ile tanıştı Erol. Karısı Emel Hanım, Çiğdem Talu’nun ağabeyi Fazilet Talu ile mimar olarak çalışıyordu. Onları bir ortaya getirdiler. Kimyaları tutmuştu. Müzik bir yerde de kimya işiydi sonuçta. Birinci olarak “Tanrım Bu Hasret Bitse” ve “Şoför Mehmet” diye iki müzik yaptılar.
Şimdi tam olmamışlardı; bir eksiklerdi. İkinci plak öncesi, tüm modüller yerine oturacaktı. Çalışmaya başlamışlardı ki, Çiğdem Talu, Erol Evgin’e, “Genç bir arkadaş var. Çok hoş besteleri de var. Onu çağırabilir miyim?” dedi.
Bu genç adam Melih Kibar’dı ve karşılaştıklarında Erol Evgin ile sevgi dolu sarıldılar. Evet, sarıldılar. Zira aslında onlar, öğrenciyken, Kadıköy Yelken Kulübü’nde müzik yapmışlardı. Melih piyano çalmış, Erol da müzik söylemişti; oradan tanışıyorlardı. Yaşadıkları kopukluğun üzerine artık tekrar buluşmuş olmanın sevinci bir yana, onları buluşturan müzikti. “İşte O denli Bir Şey” ile başladı seyahatleri. “Sevdan Olmasa”, “Bir de Bana Sor”, “İçimdeki Fırtına”, “Söyle Canım”, “Hep Bu türlü Kal” üzere eşsiz 45’liklerle tam 8 yıl devam etti.
“İşte O denli Bir Şey” ve “Söyle Canım” 45’likleri, “Altın Plak Ödülü”nü getirdi. Tüm müzikler, dinleyenin kalbine gerçek bir dokunuşta bulunuyordu. Nasıl bulunmasındı ki? Aşkla yazılıyor, aşkla söyleniyordu. Bu müziklerde, aşkın her notasına ulaşmak mümkündü…
Evet, Erol Evgin, çocukluğundan beri kalbinde taşıdığı sonsuz sevgi ve derin naifliği ile söylüyordu müzikleri. Pekala nasıl yazılıyordu, bir defa daha hatırlayalım mı?
İşte O denli Bir Şey
Çiğdem 36 yaşında bir İngilizce Öğretmeni, Melih de 24 yaşında bir Kimya Mühendisi. İkisi de müziğe olan tutkusuna bir yerden sonra karşı koyamamıştı işte. Aslında üçünün de kıssasında müziğe hasret dolu uzak ve gerçek sevgi ile yakın durmak vardı.
Çiğdem sabaha karşı meskenine konuk olan o çok sevdiği müziğin bestekarını piyano odasına götürdü; plak da kenardaki pikabın üzerindeydi. “Sizin yaşınızda bir insan, bu türlü bir besteyi nasıl yapar?”diyebildi.
Sonra asıl mevzularına döndüler, şenlik için Melih’ten bir beste istiyorlardı. Çiğdem de bir şeyler karalamıştı. Altına günün tarihini attı ve Melih’e verdi. Tanıştıkları saatin simgesiydi o kağıt artık Melih için ve bir ömür çerçeveli bir halde konutunun baş köşesinde saklayacaktı. Bu ortada tanışmalarına vesile olan bu şenlik hiçbir vakit yapılamadı; lakin onlar da bir daha hiç kopmayacaktı.
Bundan sonra Melih her bestesini daha heyecanla yaptı; Çiğdem’in yazdığı kelamlar daha manalıydı güya. Melih, yaptığı her besteyi dinletmek için koşarak gidiyordu Çiğdem’e… İkisi de aslında müziğin içindeydi şüphesiz. Ancak asıl tanıştıktan sonra başladı müziğin tadı. Zira Çiğdem, bir gün Melih’e çok kolay üzere görünen; lakin aslında bir gelecek barındıran şu soruyu sordu: “Senin öteki bestelerin yok mu?”
Melih, onca beste ortasından çok evvel yapmış olduğu, “Hiçbir vakit ne için yaptığımı bilmediğim bir beste” diye tanımladığı o besteyi çaldı Çiğdem’e. Parmakları son notaya dokunduğunda, besteyi neden yaptığını anlayacağından habersizdi. Çiğdem, o çalarken besteyi kasete kaydetmişti bile…
Melih, ne yapacağını sordu; Çiğdem, “Söz yazacağım” diye karşılık verdi. Sonraki gün Çiğdem müziğin kelamlarını yazmış ve Melih’i tamamlamıştı. Müzik sessizce, inceden yapılmış bir mutabakat üzere ortalarında duruyordu.
Çiğdem’in kelamları Melih’in müziğine, Melih’in müziği de Çiğdem’in kelamlarına adeta hayat vermişti. O müzik, “İşte O denli Bir Şey”di…
Çiğdem, aslında içinde çığlıkları bile barındıran sessiz bir adım atmış, tüm hislerini kelamlarına akıtmıştı.
“Seni düşündüm dün akşam tekrar
Sonsuz bir umut doldu içime
Bir de kendimi düşündüm sonra
Bir garip his çöktü omzuma”
Bu üçlünün müzik tutkusu sevenlerine işte bu türlü tutkulu, bir yandan da böylesine olağan ulaşmıştı. İşte o denli bir şey…
Sevdan olmasa
Ağustos 1976’da, “İşte o denli bir şey”Erol Evgin’in sesiyle taçlanmış, artık her şey tastamam olmuştu. Akabinde “Sevdan Olmasa” geldi. Plağın ön yüzünde “İşte O denli Bir Şey”, art yüzünde de “Sevdan Olmasa” vardı. Çiğdem kelamlarıyla, Melih de bestesiyle müzik piyasasının gündemine oturmuştu. Dinlemek isteyen herkesle buluşsa da bu kelamlar de, notalar da aslında iki kişinin ortasındaydı. Asla lisana getirilmeyen, lakin ateşi dünyayı yakmaya yetecek bir aşka sahip iki kişinin müziğiydi bu.
Ah bu hayat çekilmez diyordu, sen olmasan, sevdan olmasa… Erol Evgin, şarkıyı o denli hoş yorumlamıştı ki, üçünün ortasındaki müzik ahengi, Çiğdem ve Melih’in aşkını perçinliyordu.
Türk Pop müziğinde neden farklılardı
Katıldığı televizyon programında bu yıllardan bahsederken Erol Evgin, “kariyerimin en hoş yılları” diye tanımlıyordu bu yılları…
Yeniden bu programda, oğlu Murat Evgin’den gelen, “Yurt dışında müziğe yenilikler getirmiş isimlerle ilgili kaynaklar bulabiliriz… Lakin bu Türkiye’de güç oluyor. Bu manada çok kaynak yok, hele tanınan müzikle ilgili. Senin ağzından Türk Popuna getirdiğiniz yenilikleri, neden farklıydınız, bilhassa merhum Çiğdem Talu ve Melih Kibar ile yaptığınız çalışmalar, bunları öğrenmek isterim” diyen bir soru vardı.
Erol Evgin, bu soruyu şöyle cevaplıyordu: “Biz Türk Pop Müzik ismine, yabancı müziklere, Türkçe kelamlar yazıyorduk. Hatta birtakım arkadaşlarımız biraz yabancılar üzere söylüyordu. Lakin biz Türk Pop Müziğinin köklerinin burada olması gerektiğine inanıyorduk. Bu inancı Çiğdem de, Melih de, ben de taşıyorduk ve bu inançla, Melih, Türk Musikisi makamlarında ve bizim ritimlerimizde, aksak ritimlerde müzikler yaptı. Çiğdem, tekrar Türk müziğinde olan ağır şiirsel dokuda kelamlar yazdı. Ben de Türk üzere söyledim. Yani gerçek bir prozodi ile sözleri dikkate alarak söyledim. İçten, hoş, romantik müzikler çıktı.
Bir ülkenin müziği, bu türlü dünyanın öbür ucuna bakarak pek yapılmıyor. O ülkenin insanlarını yakalamanız gerekiyor, onların duygusal yanlarını yakalamanız gerekiyor. Biraz bu türlü oldu zannediyorum”.
(Bu kısım bilhassa yazılı bir kaynak olarak bulunsun diye var…)
(Adile Naşit ile)
Paylı Mükemmeller Kumpanyası
1976’da, İşte O denli Bir Şey ile şöhreti yakalamışlardı. Zeki Müren, Bülent Ersoy, Emel Sayın, Muazzez Abacı üzere isimlerin sahne aldıkları alaturka gazinolar vardı. O gazinolarda müzikler söyleyip, konserler vermeye başladılar. Ne büyük keyif, ne büyük lütuftu…
Erol Evgin’in, Maksim’de sahne aldığı vakitlerdi. 1980 yılıydı. 1979’da Milletlerarası Sanat Şovları A.Ş.’yi kurmuş olan Hükümran Bostancı geldi. Erol’a, “Seninle bir müzikal yapmak istiyorum, ister misin?” dedi.
Erol, “Olabilir” dese de, aslında bir yandan da pek ciddiye almamıştı. Zira işleri çok ağırdı artık. Gazinoda çalışıyor, plaklar dolduruyordu. Onun bu geçiştirmeye çalışan halini fark eden Hükümran Bostancı, “Bir gel de Yedi Kocalı Hürmüz’ü gör” demekle yetindi.
Erol da izlemeye gitti. Adeta büyülenmişti. Atmosferini harikulade bulmuştu. Bir sefer gazino üzere değildi. Siz sahnedeyken beşerler yemekleriyle meşgulken, burada salonu dolduran seyirci, yalnızca sahne ile ilgileniyordu. Tahminen de onu çeken en dayanılmaz his de bu oldu. “Tamam” dedi. “Ben varım!” Yalnızca bir üçlü olduğunu unutmamış, tek kaide olarak Çiğdem ve Melih’i de istemişti yanına.
Haldun Dormen’in yazıp yönettiği “Hisseli Mükemmeller Kumpanyası” ve daha sonra da çabucak hemen birebir takım ile “Şen Sazın Bülbülleri” ile sahnedeydiler. Şan Sineması’nda başladı, sonra sinema, tiyatroya döndü. 3 sene içinde 1 milyon izleyiciye ulaştılar… “Hep Bu türlü Kal” ve “Söyle Canım”müzikleri da pop müziği içindeki özel yerini aldı… Yıllar sonra Haziran 2007’de, bir kere daha sahnelenmeye başlayacaktı Paylı Mükemmeller Kumpanyası ve Eol Evgin, tekrar takımda olacaktı…
Müziğin yanında oyunculuğun lezzetine de varmıştı artık. Daha sonra müzikal sinemalarda de rol aldı. 1980’de, Gülşen Bubikoğlu ile “Renkli Dünyalar” isimli müzikal için kamera karşısındaydı. 1985’te “Bir İlkbahar Sabahı”, 1977’de de “Meryem ve Oğulları”nda oynadı…
Erol Evgin, tekrar yıllar sonra konuk olduğu televizyon programında bugünleri “Türkiye’de dayanılmaz bir dönemdi” diye anacaktı…
90’lar ve sonrasında Erol Evgin
Erol Evgin, 1986’da sahne hayatına bir mühlet orta vermeye karar verdi. Kendisi üzere Yüksek Mimar olan eşi Emel Hanım ile birlikte bir Mimarlık Ofisi açtılar. Müzikten de uzak kalamazdı doğal. 1989’da, sanatçı dostlarıyla birlikte POPSAV’ı (Popüler Müzik Sanatı Vakfı) kurdu. 3 yıl boyunca İdare Şurası Başkanlığı’nı yürüttü. 2005’te ise, vakfa Onursal Lider seçilecekti…
Tekrar de şöhretinden de pek uzağa gitmiyordu. 1992’de, Show TV’de iki dönem devam edecek 400 kısımlık “Süper Aile” isimli yarış programını sundu. Bu sunuculuk işini sevmişti. Esasen diksiyonu ve ses tonu göz önünde bulundurulursa bu işe pek de uzak değildi. Lakin bir adım daha ileri atıp, 1995’te, kendi programını yaptı. 1995-1996 yıllarında TRT’de yaptığı programına, “Erol Evgin Show” ismini vermişti. Melih Kibar tekrar piyanodaydı…
1997’de ise, tekrar bir albüm yaptı: “Sen Unutulacak Bayan mısın?” Çiğdem Talu’nun 1983’teki hayata vedasından sonra, bestelerini tekrar çoğunlukla kendisi yapmaya başlamıştı. Albüme ismini veren müziğin yanında “Ben İmkansız Aşklar İçin Yaratılmışım”, “Gönlümdeki Kuşlar”, “Haydi Canlar” üzere müziklerle kulakların pasını silerek periyoduna damga vurdu…
(Oğlu Murat Evgin ile)
2000-2003 yılları ortasında tekrar televizyondaydı. Kanal D ve Star TV’de “Bir Sevda Masalı” isimli programı 100 kısım sundu. Bu ortada 2002’de ise, kendisi üzere gönlünü müziğe kaptıran oğlu Murat ile birlikte “Baba-Oğul” ismini verdikleri 20 konserlik bir turneye çıktılar.
2004’te, müziklerinin birçoklarının kelamlarının Dr. Selma Çuhacı’ya ilişkin olduğu, bestelerini ise oğlu ile birlikte kendisinin yaptığı “İbadetim” albümünü yayınladı. 2005’ten itibaren de konserlerine bir tema belirledi. “Mustafa Kemal’i Gördüm Düşümde” ismini verdiği konser temasında, Kurtuluş Savaşımızı anlatmayı amaçlamıştı.
2009-2010 yıllarında ATV’de yayınlanan “Bir Müziksin Sen” isimli programın sunucusuydu. 2013’te de, “Benzemez Kimse Sana” isimli yarış programında “Seyfi Dursunoğlu” ve “Demet Akbağ” ile heyet koltuğundaydı. Yeniden 2010’da, Kasım ayında dört şarkılık bir single çıkardı: “Yeni Yıla Sensiz Giriyorum”. Nisan 2011’de de, eski albümlerinin tadını yakalamak istediği “Gözbebeğim Sen Çok Yaşa” albümünü yayınladı.
Bugün
Bugün hala müzikle var olmaya devam ediyor Erol Evgin. 2016’da, tamamı bayanlardan oluşan başarılı isimlerle “Altın Düetler” ismini verdiği, bir düet albümü yayınlamıştı. Hatta bu albümün ikincisini yapmayı istediğini de duyurmuştu…
Yeniden şu daima değindiğim televizyon programında kendisine yöneltilen “Sanat hayatını bir cümlede özetlemeniz gerekse, ne derdiniz?” sorusuna, “Çabuk geçti” deyivermişti yalnızca Erol Evgin. Daha dün babasını ikna etmeye çalışan genç yanını canlı tuttuğunu gün yüzünde gösteren hali, gençliği bir yana, vakit süratle geçiyordu işte…
Ne diyelim, o daima müzik yapsın, biz de naif sesinden dinlemeye doyamayalım…
Yıllara taş çıkartan gençliği, naif sesi ve ölümsüz müzikleriyle bir Erol Evgin geçiyor bu dünyadan…
Güzel ki..
Damla Karakuş
[email protected]
Not: Biyografisini okumak istediğiniz bireyleri lütfen bizimle paylaşın.
Instagram: biyografivekitap